Σήμερα δε συναντηθήκαμε, κάποιοι είχατε να πάτε σε άλλες δραστηριότητες και τα κορίτσια της Γ' τα γυρίσματά τους για το ντοκυμαντέρ. Θα μιλούσαμε για τις καταιγίδες, αλλά αυτό μπορεί να γίνει και την επόμενη Τετάρτη.
Κι αν θέλετε να διαβάσετε κάτι για τη σημερινή μέρα της εαρινής ισημερίας, η παρακάτω δημοσίευση του Δ. Σιμόπουλου, είναι, νομίζω, επίκαιρη και ενδιαφέρουσα.
Δ. Σιμόπουλος: Ισημερίες και Ηλιοστάσια
Στις 20 Μαρτίου το απόγευμα, στις 18:15, ο Ήλιος θα φτάσει στο επονομαζόμενο
Εαρινό Ισημερινό σημείο της φαινόμενης τροχιάς του, κι απ’ αυτή τη στιγμή θα
ξεκινήσει και η εποχή της Άνοιξης στην επαναλαμβανόμενη παρέλαση της Άνοιξης,
του Καλοκαιριού, του Φθινόπωρου και του Χειμώνα! Όπως ξέρετε η επανάληψη των
εποχών βασίζεται στην κίνηση της Γης γύρω από τον Ήλιο την οποία βλέπουμε να
αντικαθρεφτίζεται στον ουρανό, γιατί παρ’ όλο που ο Ήλιος είναι ακίνητος εμάς
μας φαίνεται ότι κινείται, από τη Δύση προς την Ανατολή, λόγω ακριβώς της
κίνησης της Γης πάνω στην τροχιά της. Κι έτσι κάθε μέρα η Γη βρίσκεται σε
διαφορετική θέση από αυτήν που βρισκόταν την προηγουμένη. Από κάθε νέα θέση
αντικρίζουμε τον Ήλιο από διαφορετική γωνία κι έτσι τον βλέπουμε καθημερινά να βρίσκεται
μπροστά από διαφορετικά άστρα. Κάθε φορά που η Γη
συμπληρώνει μία πλήρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο, μάς φαίνεται ότι ήταν ο Ήλιος
αυτός που συμπλήρωσε έναν κύκλο γύρω από τη Γη, πάνω στην εκλειπτική. Η
εκλειπτική δηλαδή δεν είναι τίποτε άλλο παρά η απεικόνιση ή η προέκταση πάνω
στην ουράνια σφαίρα της γήινης τροχιάς γύρω από τον Ήλιο. Αν παρατηρήσουμε την
εκλειπτική και τη συγκρίνουμε με τον ουράνιο ισημερινό (την προέκταση δηλαδή
του ισημερινού της Γης και την αποτύπωσή του πάνω στον ουράνιο θόλο) θα δούμε
ότι οι δύο αυτοί κύκλοι δε συμπίπτουν, αλλά αντίθετα τέμνονται, σχηματίζοντας
γωνία ίση με 23 μοίρες και 27 πρώτα λεπτά (περίπου 23,5 μοίρες), λόγω της
κλίσης που έχει ο άξονας της Γης σε σχέση με το επίπεδο που σχηματίζει η
εκλειπτική. Η γωνία αυτή ονομάζεται "λόξωση της εκλειπτικής", και τα
δύο σημεία στα οποία τέμνονται οι δύο κύκλοι ονομάζονται "ισημερινά
σημεία".
Στο πρώτο σημείο ο ουράνιος ισημερινός τέμνει την εκλειπτική εκεί όπου ο Ήλιος
βρίσκεται στις 20-21 Μαρτίου. Το σημείο αυτό ονομάζεται εαρινό ισημερινό
σημείο, και από την ημέρα αυτή αρχίζει η Άνοιξη. Εκ διαμέτρου αντίθετα η τομή
γίνεται όταν ο Ήλιος βρίσκεται στις 22-23 Σεπτεμβρίου. Το σημείο αυτό
ονομάζεται φθινοπωρινό ισημερινό σημείο, και από την ημέρα αυτή αρχίζει το
Φθινόπωρο. Και στις δύο αυτές ημέρες, η νύχτα είναι ίση με την ημέρα, δηλαδή
επί 12 ώρες ο Ήλιος βρίσκεται πάνω από τον ορίζοντα και επί 12 ώρες βρίσκεται
κάτω από τον ορίζοντα, έχουμε δηλαδή ίση-μέρα: ισημερία.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε, όμως, ότι η διάρκεια ημέρας και νύχτας είναι ίδια σ’ όλη
τη διάρκεια του έτους στους τόπους του ισημερινού, αν και η διάρκεια της ημέρας
είναι λίγο μεγαλύτερη από την διάρκεια της νύχτας γιατί η διάρκεια της ημέρας
υπολογίζεται από την στιγμή που η άνω άκρη του ηλιακού δίσκου εμφανίζεται στον
ανατολικό ορίζοντα και μέχρις ότου η ανώτερη άκρη του δύσει στον δυτικό
ορίζοντα, κι όχι από την στιγμή που το γεωμετρικό κέντρο του Ήλιου ανατέλλει ή
δύει. Στους γεωγραφικούς τόπους, όμως, πάνω και κάτω του ισημερινού το
φαινόμενο της ίσης μέρας-ίσης νύχτας συμβαίνει 3-4 ημέρες ΠΡΙΝ από την εαρινή
ισημερία (όπως για την Αθήνα συνέβη προχτές, στις 17 Μαρτίου) και μερικές
ημέρες ΜΕΤΑ την φθινοπωρινή ισημερία.
Από το εαρινό ισημερινό σημείο και μετά, ο Ήλιος φαίνεται να σκαρφαλώνει όλο
και πιο πάνω στο βόρειο ημισφαίριο του ουρανού. Οι μέρες μεγαλώνουν, οι νύχτες
μικραίνουν και ο καιρός γίνεται όλο και πιο θερμός. Περίπου τρεις μήνες
αργότερα, γύρω στις 22 Ιουνίου, ο Ήλιος φτάνει στο βορειότερο σημείο της
εκλειπτικής από το οποίο θα αρχίσει πλέον να κατέρχεται, «τρεπόμενος» και πάλι
προς τον ισημερινό. Το σημείο αυτό, στις 22 Ιουνίου, ονομάζεται θερινό τροπικό
σημείο ή απλά θερινή τροπή, επειδή ο Ήλιος τρέπεται και πάλι προς τον
ισημερινό, και από την ημέρα αυτή αρχίζει το καλοκαίρι. Επειδή μάλιστα για μερικές
ημέρες πριν και μετά τη θερινή τροπή ο ήλιος φαίνεται να αργοστέκεται πάνω στην
εκλειπτική σαν να είναι έτοιμος να σταματήσει, το θερινό τροπικό σημείο
ονομάζεται επίσης και θερινό ηλιοστάσιο.
Μετά τη θερινή τροπή, ο Ήλιος συνεχίζει να κατεβαίνει προς το Νότο, και γύρω
από τις 23 Σεπτεμβρίου φτάνει στο φθινοπωρινό ισημερινό σημείο, οπότε, όπως και
στο εαρινό ισημερινό σημείο, έχουμε την Φθινοπωρινή ισημερία αν και για την
Αθήνα η ίση μέρα-ίση νύχτα συνβαίνει μερικές ημέρες ΜΕΤΑ την φθινοπωρινή ισημερία.
Η κάθοδος, όμως, του Ήλιου συνεχίζεται, μέχρις ότου, γύρω στις 22 Δεκεμβρίου,
φτάνει στο νοτιότερο σημείο της τροχιάς του που ονομάζεται χειμερινό τροπικό
σημείο, ή απλά χειμερινή τροπή ή χειμερινό ηλιοστάσιο. Από την ημέρα αυτή
αρχίζει ο Χειμώνας. Αλλά από κει κι έπειτα ο Ήλιος σταματάει να κατέρχεται και
ξαναρχίζει και πάλι να σκαρφαλώνει, κάθε μέρα όλο και πιο ψηλά.
Τις χειμωνιάτικες μέρες η φαινόμενη ημερήσια τροχιά του Ήλιου στον ουρανό
βρίσκεται χαμηλά στον ορίζοντα. Οι μέρες είναι μικρές και οι νύχτες μεγάλες.
Την άνοιξη ο Ήλιος ακολουθεί ψηλότερη τροχιά, και οι μέρες είναι ίσες σχεδόν με
τις νύχτες. Το καλοκαίρι ο Ήλιος φτάνει στο ψηλότερο σημείο της βόρειας
φαινόμενης τροχιάς του: οι μέρες είναι μεγάλες και οι νύχτες μικρές. Το
φθινόπωρο, τέλος, η τροχιά του Ήλιου αρχίζει να ξανακατεβαίνει προς τον
ορίζοντα όλο και πιο πολύ, με ίσες μέρες και νύχτες. Και ο κύκλος των εποχών
τελειώνει με τον Ήλιο και πάλι στο χειμερινό ηλιοστάσιο.
Πηγή: Διονύσιος Σιμόπουλος facebook
